شعر کلاسیک

عقاب در قله بهشت صعود می کند ، شکارچی با سگهای خود مدار او را دنبال می کند. o انقلاب دائمی ستارگان پیکربندی شده ، o عود دائمی فصول تعیین شده ، o دنیای بهار و پاییز ، تولد و مرگ! چرخه بی پایان ایده و عمل ، اختراع بی پایان ، آزمایش بی پایان ، دانش حرکتی را به ارمغان می آورد ، اما نه سکون. دانش گفتار ، اما نه سکوت ؛دانش کلمات و جهل کلمه. تمام دانش ما را به جهل خود نزدیکتر می کند ، تمام جهل ما ما را به مرگ نزدیک می کند ، اما نزدیک بودن به مرگ نزدیک به خدا نیست. زندگی ای که در زندگی از دست داده ایم کجاست؟خردی که در دانستههایمان گم کردهایم کجاست؟دانشی که در اطلاعات از دست داده ایم کجاست؟چرخه های بهشت در بیست قرن ما را از خدا و نزدیکتر به گرد و غبار دور می کند.

من به لندن ، به شهر Timekept ، جایی که رودخانه جاری می شود ، با شناورهای خارجی سفر کردم. در آنجا به من گفته شد: ما کلیساهای زیادی داریم ، و تعداد کمی از خانه ها. در آنجا به من گفته شد: اجازه دهید ویکرها بازنشسته شوند. مردان در مکانی که در آن کار می کنند به کلیسا احتیاج ندارند ، اما جایی که یکشنبه خود را می گذرانند. در شهر ، ما نیازی به زنگ نداریم: بگذارید حومه شهر را بیدار کنند. من به حومه شهرها سفر کردم و در آنجا به من گفته شد: ما شش روز زحمت می کشیم ، در هفتم باید به سمت هنددد یا دوشیزه سوار شویم. اگر هوا ناپسند باشد ، ما در خانه می مانیم و روزنامه ها را می خوانیم. در ولسوالی های صنعتی ، در آنجا از قوانین اقتصادی به من گفته شد. در حومه شهر دلپذیر ، به نظر می رسید که این کشور اکنون فقط برای پیک نیک ها مناسب است. و به نظر نمی رسد که کلیسا در کشور یا حومه تحت تعقیب باشد. و فقط در شهر فقط برای عروسی های مهم.

سکوتو فاصله احترام را حفظ کنید. زیرا من درک می کنم که به سنگ نزدیک می شوم. چه کسی شاید به شک و تردیدهای ما پاسخ دهد. صخره. بیننده. غریبه. کسی که دیده است چه اتفاقی افتاده است و چه کسی می بیند چه اتفاقی می افتد. شاهد. منتقدغریبه. خدای لرزان ، که حقیقت ذات آن است.

وارد سنگ شوید ، به رهبری یک پسر:

سرنوشت انسان کار بی وقفه است، یا بیکاری بی وقفه، که هنوز سخت تر است، یا کار نامنظم، که خوشایند نیست. من به تنهایی پرس شراب را زیر پا گذاشته‌ام و می‌دانم که واقعاً مفید بودن سخت است، استعفا از چیزهایی که انسان برای خوشبختی می‌شمارد، جستجوی اعمال نیکی که منجر به ابهام می‌شود، پذیرفتن با چهره‌ای مساوی آن‌هایی که ذلت می‌آورند، تشویق همهیا عشق هیچکدامهمه مردان حاضرند پول خود را سرمایه گذاری کنند اما بیشتر آنها انتظار سود سهام دارند. من به شما می گویم: اراده خود را کامل کنید. من می گویم: به برداشت محصول فکر نکنید، بلکه فقط به کاشت مناسب فکر کنید.

دنیا می چرخد و دنیا عوض می شود، اما یک چیز تغییر نمی کند. در تمام سالهای من، یک چیز تغییر نمی کند. هر چه آن را پنهان کنید، این چیز تغییر نمی کند: مبارزه همیشگی خیر و شر. فراموشکار، زیارتگاه ها و کلیساهای خود را نادیده می گیرید. مردانی که در این روزگار هستید، آنچه را که به نیکی انجام داده است، به سخره می گیرند، برای ارضای ذهن عاقل و روشن اندیش توضیحاتی می یابید. دوم اینکه بیابان را نادیده می گیری و کوچک می کنی. کویر در مناطق گرمسیری جنوب دور نیست، کویر تنها در گوشه و کنار نیست، کویر در قطار لوله ای کنار تو فشرده شده است، کویر در قلب برادرت است. انسان خوب سازنده است، اگر خوب بسازد. من کارهایی را که اکنون انجام می شود و برخی از کارهایی را که مدتها پیش انجام شده است به شما نشان خواهم داد تا دلتان بیاید. اراده خود را کامل کنبگذارید کار حقیر را به شما نشان دهم. گوش کن.

چراغ ها محو می شوند؛در نیمه تاریکی صدای کارگران به گوش می رسد که شعار می دهند.

در جاهای خالی با آجر نو می سازیم دست و ماشین است و خشت برای آجر نو و آهک برای ملات نو که آجرها می ریزند با سنگ نو می سازیم جایی که تیرها پوسیده اند با الوارهای نو می سازیم آنجا که کلمهناگفته است ما با گفتار جدید خواهیم ساخت. کار با هم کلیسایی برای همه و شغلی برای هر کسی وجود دارد.

اکنون گروهی از WORKMEN در برابر آسمان تاریک تصویر شده اند. از دورتر، صدای بیکاران پاسخ داده می شود.

هیچ کس ما را اجیر نکرده است، با دستانی در جیب و چهره های فرو رفته، در جاهای باز ایستاده ایم و در اتاق های بی نور می لرزیم. فقط باد بر فراز مزارع خالی حرکت می کند، تا جایی که گاوآهن آرام می گیرد، با زاویه ای به شیار. در این سرزمین به دو مرد یک سیگار و برای دو زن یک نیم پیمانه آلی تلخ خواهد بود. در این سرزمین هیچ کس ما را استخدام نکرده است. زندگی ما ناخواسته است، مرگ ما در "تایمز" ذکر نشده است.

دوباره سرود WORKMEN .

رودخانه جریان می یابد ، فصول گنجشک را می چرخانند و استارلینگ هیچ وقت برای هدر دادن ندارد. اگر مردان نمی سازند چگونه زندگی می کنند؟هنگامی که مزرعه ریخته می شود و گندم نان است ، آنها نباید در یک تخت کوتاه و یک ورق باریک بمیرند. در این خیابان هیچ آغاز ، حرکتی ، صلح و پایان وجود ندارد بلکه سر و صدا بدون گفتار ، غذا بدون طعم. بدون تأخیر ، بدون عجله ، آغاز و پایان این خیابان را می ساختیم. ما این معنی را ایجاد می کنیم: یک کلیسا برای همه و یک کار برای هر مرد به کار خود.

بدین ترتیب پدران شما به شهروندان مقدسین ، از خانواده خدا تبدیل شدند و بر پایه رسولان و پیامبران ساخته شدند ، مسیح عیسی خود سنگ بنای اصلی. اما شما ، آیا شما خوب ساخته اید ، که اکنون در یک خانه ویران شده درمانده می نشینید؟جایی که بسیاری از افراد به دلیل بیکاری متولد می شوند ، به زندگی های سرخ شده و مرگ و میر و هجوم می آورند ، در کهیر بی عسل مورد تحقیر قرار می گیرند ، و کسانی که می توانند بسازند و بازگردند ، کف دست خود را به دست می آورند ، یا بیهوده به سرزمین های خارجی نگاه می کنند تا صدقه ها بیشتر یا اوره باشند. پر شدنساختمان شما به طور مناسب در کنار هم قرار نگرفته است ، شما شرمنده می نشینید و تعجب می کنید که آیا و چگونه می توانید برای سکونت خدا در روح با هم ساخته شوید ، روحی که مانند یک فانوس که در پشت یک لاک پشت قرار دارد ، روی صورت آبها حرکت می کند. و برخی می گویند: "چگونه می توانیم همسایه خود را دوست داشته باشیم؟ برای عشق باید در عمل واقعی شود ، همانطور که آرزو با دلخواه متحد می شود ؛ ما فقط کار خود را داریم و کار ما لازم نیست. ما در گوشه و کنار منتظر هستیم. اما ترانه هایی که می توانیم آواز بخوانیم که هیچ کس نمی خواهد آواز را بشنود ؛ منتظر می ماند در پایان ، روی یک پشته کمتر از دونگ مفید باشد. "

شما ، خوب ساخته اید ، آیا سنگ بنای آن را فراموش کرده اید؟صحبت از روابط درست مردان ، اما نه روابط مردان با خدا."تابعیت ما در بهشت است" ؛بله ، اما این الگوی و نوع برای شهروندی شما بر روی زمین است. هنگامی که پدران شما جای خدا را ثابت کردند و همه مقدسین ناخوشایند ، رسولان ، شهدای را به نوعی شلاق حل کردند ، پس می توانستند در مورد گسترش امپریالیستی همراه با توسعه صنعتی قرار بگیرند. صادرات کالاهای آهن ، زغال سنگ و پنبه و روشنگری فکری و همه چیز ، از جمله سرمایه و چندین نسخه از کلام خدا: نژاد انگلیس که از یک مأموریت اطمینان حاصل کرد ، آن را انجام داد ، اما در خانه مطمئن نبود.

از تمام کارهایی که در گذشته انجام شده بود ، میوه می خورید ، یا پوسیده یا رسیده. و کلیسا باید برای همیشه در حال ساخت و همیشه در حال پوسیدگی باشد و همیشه ترمیم شود. برای هر عمل بدی در گذشته ، ما این نتیجه را متحمل می شویم: برای sloth ، برای awarice ، گلوتونی ، غفلت از کلام خدا ، برای غرور ، برای لچری ، خیانت ، برای هر عمل گناه. و از همه کارهایی که انجام شد خوب بود ، شما میراث دارید. به دلیل کارهای خوب و بدی که به تنهایی متعلق به یک مرد است ، هنگامی که او در آن طرف مرگ تنها ایستاده است ، اما در اینجا بر روی زمین پاداش خیر و بیمار را دارید که توسط کسانی که پیش روی شما رفته اند انجام شده است. و همه اینها ممکن است شما را ترمیم کنید اگر در توبه فروتنانه با هم قدم بزنید و گناهان پدران خود را گسترش دهید. و همه اینها خوب بود ، شما باید با قلبها به همان اندازه پدران خود که برای به دست آوردن آن جنگیدند ، بجنگید. کلیسا باید برای همیشه در حال ساخت باشد ، زیرا برای همیشه در حال فروپاشی است و از آن حمله می شود. زیرا این قانون زندگی است ؛و باید به یاد داشته باشید که در حالی که زمان سعادت وجود دارد ، مردم از معبد غافل می شوند و در زمان سختی ها آن را فریب می دهند.

اگر زندگی با هم نداشته باشید چه زندگی دارید؟هیچ زندگی وجود ندارد که در جامعه نباشد و هیچ جامعه ای در ستایش خدا زندگی نکرده است. حتی لنگر که به تنهایی مراقبه می کند ، که روزها و شبها ستایش خدا را تکرار می کنند ، برای کلیسا دعا می کند ، بدن مسیح تجسم می یابد. و اکنون شما در جاده های روبان پراکنده زندگی می کنید ، و هیچ کس نمی داند که همسایه او باشد ، مگر اینکه همسایه اش بیش از حد آشفتگی کند ، اما همه در اتومبیل های موتوری ، با جاده ها آشنا و از آنجا دور می شوند و در هیچ جا حل و فصل نمی شوند. خانواده حتی با هم حرکت نمی کنند ، اما هر پسری چرخه حرکتی خود را دارد و دختران سوار بر روی تپه های گاه به گاه می شوند.

چیزهای زیادی برای ساختن ، خیلی برای ساخت ، بسیار برای بازگرداندن. بگذارید کار تأخیر نکند ، زمان و بازو هدر ندهد. بگذارید خاک رس از گودال حفر شود ، بگذارید اره سنگ را قطع کند ، بگذارید آتش در جعل خاموش نشود.

کلام خداوند به من آمد ، گفت: ای شهرهای بدبختانه طراحی مردان ، ای نسل بدبخت مردان روشنفکر ، در مارپیچ های ناسازگاری شما خیانت کرده اند ، که با درآمد حاصل از اختراعات مناسب خود فروخته می شود: من به شما دست داده ام که می چرخیداز عبادت ، من به شما سخنرانی کرده ام ، برای پالاور بی پایان ، من قانون خود را به شما داده ام ، و شما کمیسیون هایی را تنظیم کرده اید ، من به شما لب داده ام ، تا احساسات دوستانه را ابراز کنم ، من به شما قلب داده ام ، برای بی اعتمادی متقابل. من به شما قدرت انتخابی داده ام ، و شما فقط بین گمانه زنی های بیهوده و اقدامات غیرمجاز متناوب هستید. بسیاری از آنها مشغول نوشتن کتاب و چاپ آنها هستند ، بسیاری از آنها تمایل به دیدن نام خود را به صورت چاپی ، بسیاری از آنها چیزی جز گزارش های مسابقه نمی خوانند. خواندن شما بسیار است ، اما کلام خدا نیست ، ساختمان شماست ، اما خانه خدا نیست. آیا برای من خانه ای از گچ ، با سقف راه راه ، برای پر کردن یک بستر روزنامه های یکشنبه ایجاد خواهید کرد؟

فریادی از شرق: چه کاری باید به ساحل کشتی های دودی انجام شود؟آیا مردم من را فراموش و فراموشی می کنید و به بیکاری ، کار و احمقانه هذیان می پردازید؟دودکش شکسته ، پوسته پوسته پوسته شده ، یک شمع آهن زنگ زده ، در خیابان آجری پراکنده که در آن بز صعود می کند ، جایی که حرف من ناگفته است ، باقی خواهد ماند.

فریادی از شمال ، از غرب و از جنوب از آنجا هزاران نفر روزانه به شهر Timekept سفر می کنند. جایی که کلام من ناگفته است ، در سرزمین لوبلیا و تنیس خرگوش باید خرگوش و خارش را مجدداً مورد بررسی قرار دهد ، گزنه بر روی دربار شن و ماسه شکوفا می شود ، و باد می گوید: "در اینجا مردم خدایی مناسب بودند: تنها یادبود آنها آسفالت آسفالتجاده و هزار توپ گلف گمشده ".

ما بیهوده می سازیم مگر اینکه خداوند با ما بسازد. آیا می توانید شهری را که خداوند نزد شما نگه نمی دارد نگاه دارید؟هزار پلیس که ترافیک را هدایت می کنند نمی توانند به شما بگویند چرا می آیید یا کجا می روید. مستعمره حفره ها یا انبوهی از مارموت های فعال بهتر از آنهایی که بدون خداوند می سازند می سازند. آیا پاهایمان را در میان خرابه های همیشگی بلند کنیم؟من زیبایی خانه تو را دوست داشته ام، آرامش حرم تو را جارو کرده ام و محراب ها را آراسته ام. جایی که معبدی وجود ندارد، خانه‌ای وجود نخواهد داشت، گرچه سرپناه و مؤسسه‌ای دارید، اقامتگاه‌های مخاطره‌ای در حین پرداخت کرایه، زیرزمین‌های زیرزمینی که در آن موش‌ها رشد می‌کنند یا خانه‌های بهداشتی با درهای شماره‌دار یا خانه‌ای کمی بهتر از همسایه‌تان. وقتی غریبه می گوید: "معنی این شهر چیست؟ آیا برای اینکه همدیگر را دوست دارید به هم نزدیک می شوید؟"چه پاسخی خواهید داد؟"ما همه با هم زندگی می کنیم تا از یکدیگر پول دربیاوریم"؟یا "این یک جامعه است"؟و غریبه می رود و به بیابان باز می گردد. ای جان من برای آمدن غریب آماده باش برای کسی که سؤال کردن را می داند.

ای خستگی مردانی که از خدا روی می گردانی به عظمت ذهنت و شکوه عملت، به هنرها و اختراعات و بنگاه های متهورانه، به نقشه های عظمت بشری که کاملاً بی اعتبار شده اند، زمین و آب را به خدمت تو می بندند، به بهره برداری از دریاها می پردازند. و توسعه کوهها، تقسیم ستارگان به مشترک و مرجح، مشغول ساختن یخچال عالی، مشغول به کار کردن یک اخلاق منطقی، مشغول چاپ هر چه بیشتر کتاب، طراحی شادی و پرتاب کردن بطری های خالی، روی آوردن از جای خالی خود بهشور و شوق برای ملت یا نژاد یا آنچه شما انسانیت می نامید. گرچه راه معبد را فراموش می کنی، یکی هست که راه رسیدن به در تو را به یاد می آورد: ممکن است از زندگی فرار کنی، اما از مرگ نخواهی گذشت. شما نباید غریبه را انکار کنید.

کسانی هستند که معبد را می سازند، و کسانی هستند که ترجیح می دهند معبد ساخته نشود. در روزگار نحمیا پیامبر از قاعده کلی مستثنی نبود. در کاخ شوشان، در ماه نیسان، شراب را به اردشیر شاه داد و برای شهر شکسته، اورشلیم، اندوهگین شد. و پادشاه به او اجازه خروج داد تا شهر را بازسازی کند. پس با عده ای به اورشلیم رفت و در آنجا، کنار چاه اژدها، کنار دروازه سرگین، کنار دروازه چشمه، کنار حوض پادشاه، اورشلیم ویران شده بود و آتش سوخته بود. جایی برای عبور جانور نیستدشمنان بیرون بودند تا او را نابود کنند، و جاسوسان و خودخواهان در درون، هنگامی که او و افرادش دست خود را برای بازسازی دیوار گذاشتند، پس آنها ساختند، همانطور که مردم باید با شمشیر در یک دست و ماله در دست دیگر بسازند.

خداوندا، مرا از مرد نیک نیت و دل ناپاک رهایی بخش، زیرا دل از همه چیز فریبنده و ناامیدکننده است. سنبلاط حورونی و طوبیا عمونی و گشم عرب: بدون شک مردانی دارای روحیه عمومی و غیرت بودند. مرا از دشمنی که چیزی برای به دست آوردن دارد حفظ کن و از دوستی که چیزی برای از دست دادن دارد. به یاد سخنان نحمیا پیغمبر: «ماله در دست و تفنگ در غلاف گشاد است». آنان که در خانه‌ای می‌نشینند که استفاده از آن فراموش شده است، مانند مارهایی هستند که بر پله‌های ریخته‌گری دراز می‌کشند و در نور خورشید راضی هستند. و بقيه مثل سگها مي دويدند و پر از تجارت و بو مي كشند و پارس مي كنند: مي گويند: اين خانه لانه مارهاست، آن را خراب كنيم و با اين زشتي ها و فتنه هاي مسيحيان انجام دهيم. و نه اینها موجه هستند و نه بقیه. و کتابهای بی شماری می نویسند; بیش از حد بیهوده بودن و حواس پرتی برای سکوت: هر کس به دنبال بلندی خودش باشد و از پوچی خود طفره رود. اگر تواضع و پاکی در دل نباشد در خانه نیست و اگر در خانه نباشد در شهر نیست. مردی که در روز می‌ساخت، شب هنگام به اجاق خود باز می‌گشت: هدیه سکوت نصیبش شود و قبل از خواب چرت بزند. اما ما با مارها و سگ ها احاطه شده ایم: بنابراین برخی باید تلاش کنند و برخی دیگر نیزه ها را نگه دارند.

برای کسانی که هرگز آزار و اذیت را نشناختند، و هرگز یک مسیحی را نشناختند، سخت است که این داستان های آزار و اذیت مسیحی را باور کنند. برای کسانی که نزدیک بانک زندگی می کنند سخت است که به امنیت پول خود شک کنند. برای کسانی که در نزدیکی یک ایستگاه پلیس زندگی می کنند، باور پیروزی خشونت دشوار است. آیا فکر می کنید که ایمان جهان را فتح کرده است و شیرها دیگر نیازی به نگهبان ندارند؟آیا باید به شما گفته شود که هر چه بوده است، هنوز هم می تواند باشد؟آیا لازم است به شما گفته شود که حتی چنین دستاوردهای متواضعی که می توانید در راه جامعه مؤدب به خود ببالید، آیا به سختی از ایمانی که آنها اهمیت خود را مدیون آن هستند زنده می مانند؟مردان! دندان های خود را هنگام بلند شدن و بازنشستگی جلا دهید. زنان! ناخن هایتان را جلا دهید: دندان سگ و چنگال گربه را جلا می دهید. چرا مردان باید کلیسا را دوست داشته باشند؟چرا باید قوانین او را دوست داشته باشند؟او به آنها از زندگی و مرگ می گوید و از همه چیزهایی که فراموش می کنند. او در جایی که آنها سفت هستند، حساس است، و در جایی که دوست دارند نرم باشند، سخت است. او از شر و گناه و دیگر حقایق ناخوشایند به آنها می گوید. آن‌ها دائماً سعی می‌کنند از تاریکی بیرون و درون با رویاپردازی سیستم‌هایی آن‌قدر بی‌نقص که نیازی به خوب بودن ندارند، فرار کنند. اما مردی که هست، مردی که وانمود می‌کند که هست، سایه می‌اندازد. و پسر انسان یک بار برای همیشه مصلوب نشد، خون شهدا یک بار برای همیشه ریخته نشد، جان مقدسین یک بار برای همیشه داده نشد: اما پسر انسان همیشه مصلوب می شود و شهدا و مقدسین خواهند بود. و اگر قرار است خون شهدا بر پله ها جاری شود، ابتدا باید پله ها را بسازیم. و اگر قرار است معبد خراب شود، ابتدا باید معبد را بسازیم.

در ابتدا خدا جهان را آفرید. زباله و باطل. زباله و باطل. و تاریکی بر چهره اعماق بود. و هنگامی که مردانی بودند ، به طرق مختلف ، آنها در عذاب نسبت به خدا کورکورانه و بیهوده تلاش کردند ، زیرا انسان یک چیز بیهوده است ، و انسان بدون خدا یک بذر بر باد است: اینگونه رانده شدهاقامت و جوانه زنی. آنها از نور و سایه پیروی می کردند ، و نور آنها را به سمت جلو سوق داد و سایه آنها را به سمت تاریکی سوق داد ، مارها یا درختان را پرستش می کردند ، شیاطین را پرستش می کردند و نه هیچ چیز: گریه کردن برای زندگی فراتر از زندگی ، برای اکستازی نه گوشت. زباله و باطل. زباله و باطل. و تاریکی روی چهره عمیق. و روح بر چهره آب حرکت کرد. و مردانی که به سمت نور چرخیدند و از نور شناخته شدند ، ادیان بالاتر را اختراع کردند. و مذاهب بالاتر خوب بودند و مردان را از نور به نور ، به دانش خیر و شر سوق می داد. اما نور آنها همیشه احاطه شده و با تاریکی شلیک شده است زیرا هوای دریاهای معتدل توسط نفس مرده جریان قطب شمال سوراخ می شود. و آنها به پایان رسیدند ، یک بن بست که با یک سوسو زدن از زندگی برانگیخته شد ، و به نگاه باستانی پژمرده کودکی رسیدند که از گرسنگی درگذشت. چرخ های دعا ، پرستش مردگان ، انکار این جهان ، تأیید آیین ها با معانی فراموش شده در شن و ماسه بادی بی قرار یا تپه هایی که باد اجازه نمی دهد برف استراحت کند. زباله و باطل. زباله و باطل. و تاریکی روی چهره عمیق.

سپس ، در یک لحظه از پیش تعیین شده ، لحظه ای از زمان و زمان ، لحظه ای از زمان ، اما به مرور زمان ، در آنچه که ما می نامیم تاریخ: انتقال ، دویدن دنیای زمان ، لحظه ای در زمان اما نه مانند یک لحظهاز زمان ، لحظه ای در زمان اما زمان در آن لحظه ساخته شد: زیرا بدون معنی زمان وجود ندارد ، و آن لحظه از زمان معنی می داد. سپس به نظر می رسید که مردان باید از طریق نور به نور ، با توجه به اشتیاق و فداکاری که به رغم وجود منفی خود نجات یافته اند ، از نور به نور بپردازند. مثل همیشه ، مثل همیشه ، خودخواهانه ، خودخواه و پرفروش مانند گذشته ، خودخواهانه ، اما همیشه در حال تلاش ، همیشه تأکید می کنند ، همیشه راهپیمایی خود را بر روی روشی که توسط نور روشن شده بود ، از سر می گیرند. غالباً متوقف ، لیتر ، ولگرد ، تأخیر ، بازگشت ، اما به دنبال راه دیگری نیست.

اما به نظر می رسد که اتفاقی افتاده است که قبلاً هرگز اتفاق نیفتاده است: اگرچه ما فقط می دانیم چه زمانی ، یا چرا ، یا چگونه یا کجا. آنها می گویند ، مردان خدا را نه برای خدایان دیگر ترک کرده اند ، بلکه برای هیچ خدایی نیست. و این هرگز پیش از این اتفاق نیفتاده است که مردان هم خدایان را انکار می کنند و خدایان را عبادت می کنند ، و اولویت اول ، و سپس پول ، قدرت و آنچه را که آنها زندگی می نامند ، یا نژاد یا دیالکتیک. کلیسا از آن جدا شد ، برج سرنگون شده ، زنگ ها برطرف شد ، ما چه کاری باید انجام دهیم اما با دست های خالی ایستاده و کف دست به سمت بالا در سنی که به تدریج به عقب پیشرفت می کند ، تبدیل می شود؟

صدای بیکاران (از دور):

یک سیگار برای دو مرد وجود دارد ، به دو زن نیمی از پین آلت تلخ. وادوادواد

جهان چه می گوید ، آیا تمام دنیا با یک راه عبور از اتومبیل های پرقدرت دور می شوند؟

صدای بیکاران (کمرنگ تر):

هیچ کس ما را استخدام نکرده است. وادوادواد

زباله و باطل. زباله و باطل. و تاریکی روی چهره عمیق. آیا کلیسا بشر را شکست خورده است ، یا بشر در کلیسا شکست خورده است؟هنگامی که کلیسا دیگر مورد توجه قرار نمی گیرد ، حتی مخالف نیست ، و مردان همه خدایان را به جز ربا ، شهوت و قدرت فراموش کرده اند.

ای پدر ما از سخنان شما استقبال می کنیم و با یادآوری گذشته ، آینده را برای آینده خواهیم گرفت.

این افراد به وراثت شما وارد شده اند ، و معبد شما آنها را نادیده گرفته است.

این کیست که از EDOM بیاید؟

او به تنهایی شراب را فشار داده است.

کسی آمد که از شرم اورشلیم صحبت کرد و اماکن مقدس دفع شد. پیتر هرمیت ، با کلمات شستشو می دهد. و در میان شنوندگان او چند مرد خوب بودند ، بسیاری از آنها شر بودند و بیشتر آنها نبودند. مثل همه مردان در همه مکان ها ،

برخی از عشق به جلال رفتند ، برخی رفتند که بی قرار و کنجکاو بودند ، برخی از آنها مبهم و شهوت انگیز بودند. بسیاری از بدن خود را به بادبادک های سوریه یا Sea-Strewn در طول مسیرها واگذار کردند. بسیاری از روح خود را در سوریه ترک کردند ، که در آن زندگی می کردند ، در فساد اخلاقی غرق شدند. بسیاری از آنها به خوبی شکسته ، بیمار و گدایی برگشتند و یک غریبه را در درب مالکیت پیدا کردند: به خانه آمدند که توسط خورشید شرق و هفت گناه کشنده در سوریه شکسته شد. اما پادشاه ما در هکتار خوب عمل کرد. و به رغم همه ناسزا ، استانداردهای شکسته ، زندگی شکسته ، ایمان شکسته در یک مکان یا مکان دیگر ، چیزی باقی مانده بود که بیشتر از داستان های پیرمردها در شب های زمستان بود. فقط ایمان می توانست آنچه را که از آن خوب بود انجام دهد. ایمان کامل چند ، بخشی از ایمان بسیاری. نه Avarice ، LeChery ، خیانت ، حسادت ، Sloth ، گلوتونی ، حسادت ، غرور: این اینها نبودند که جنگهای صلیبی را ایجاد کردند ، بلکه اینها آنها را از بین بردند.

ایمانی را که مردان را از خانه به ندای واعظ سرگردان برد ، به یاد داشته باشید. سن ما سن با فضیلت متوسط و معاون متوسط است که مردان صلیب را دراز نکشند زیرا هرگز آن را تصور نمی کنند. با این وجود هیچ چیز غیرممکن نیست ، هیچ چیز ، برای مردان ایمان و اعتقاد. بنابراین به ما اجازه دهید خواست خود را کامل کنیم. خدایا ، به ما کمک کن

پسر انسان ، با چشمان تو بنگرید و با گوشهای خود بشنوید و قلب خود را بر همه آنچه به شما نشان می دهم ، بشنوید. کیست که گفته است: خانه خدا خانه ای از غم و اندوه است. ما باید به رنگ سیاه قدم بزنیم و با ناراحتی برویم ، با چهره های طولانی ، باید بین دیوارهای خالی برویم ، کمرنگ شویم ، بی ضرر ، در میان چند چراغ پراکنده سوسو ، زمزمه می کنیم؟آنها غم و اندوه خود را بر خدا می گذارند ، اندوهی که باید نسبت به گناهان و گسل های خود احساس کنند ، زیرا در مورد موارد روزانه خود می روند. با این حال ، آنها در خیابان قدم می زنند ، مانند Thoroughbreds که آماده مسابقه هستند ، خود را آراسته می کنند و در بازار ، انجمن و سایر جلسات سکولار مشغول هستند. فکر خوب به خودشان ، آماده هر جشن ، خود را خیلی خوب انجام می دهند. بگذارید در یک اتاق خصوصی عزاداری کنیم و راه مجازات را یاد بگیریم و سپس به ما اجازه دهیم که ارتباط شاد و شاد مقدسین را یاد بگیریم.

روح انسان باید به آفرینش سریع شود. از سنگ بی شکل ، هنگامی که این هنرمند خود را با سنگ متحد می کند ، بهار همیشه اشکال جدید زندگی ، از روح انسان که به روح سنگ پیوسته است. از اشکال عملی بی معنی همه آنچه زندگی می کند یا بی جان با چشم این هنرمند ، زندگی جدید ، شکل جدید ، رنگ جدید پیوسته است. خارج از دریا از صدا زندگی موسیقی ، خارج از گل لاغر کلمات ، خارج از خواب و تگرگ از عدم رکودهای کلامی ، افکار و احساسات تقریبی ، کلماتی که جای افکار و احساسات را گرفته اند ، در آنجا نظم کامل بهار استگفتار ، و زیبایی تحریک.

پروردگار ، آیا ما این هدایا را به خدمات شما نمی رسانیم؟آیا ما نمی توانیم تمام قدرتهای خود را برای زندگی ، برای عزت ، لطف و نظم و لذت های فکری حواس به خدمات شما برسانیم؟پروردگار که ایجاد کرده است باید برای ما آرزو کند که آفرینش خود را دوباره در خدمات خود ایجاد کنیم و به کار ببریم که در حال حاضر خدمات وی در ایجاد است. زیرا انسان به روح و بدن پیوسته است و بنابراین باید به عنوان روح و بدن عمل کند. قابل مشاهده و نامرئی ، دو جهان در انسان ملاقات می کنند. قابل مشاهده و نامرئی باید در معبد او ملاقات کند. شما نباید بدن را انکار کنید.

اکنون می بینید که معبد به پایان رسیده است: پس از تلاش بسیار ، پس از بسیاری از موانع. زیرا کار خلقت هرگز بدون دچار مشکل نیست. سنگ تشکیل شده ، صلیب مرئی ، محراب لباس ، نور بلند کردن ،

یادآوری مرئی نور نامرئی.

شما خانه ساخته شده را دیده اید ، آن را دیده اید که توسط کسی که در شب آمده است ، آراسته شده است ، اکنون به خدا اختصاص داده شده است. اکنون یک کلیسای قابل مشاهده است ، یک نور دیگر که بر روی تپه ای در دنیایی گیج و تاریک و مختل شده از ترسهای ترس قرار گرفته است. و از آینده چه خواهیم گفت؟آیا یک کلیسا همه می توانیم بسازیم؟یا اینکه کلیسای قابل مشاهده برای تسخیر جهان ادامه خواهد یافت؟

مار بزرگ همیشه نیمه بیدار است ، در انتهای گودال جهان ، در چین های خود پیچیده شده است تا اینکه در گرسنگی بیدار شود و سر خود را به سمت راست حرکت دهد و به سمت چپ آماده شود تا ساعت خود را بلعیده کند. اما رمز و راز ناآرامی یک گودال برای چشمان فانی بسیار عمیق است. بیا از میان کسانی که به چشمان طلایی مار ، نمازگزاران ، قربانی خودکشی مار جایزه می دهند ، بیرون بیای. راه خود را طی کنید و جدا باشید. بیش از حد کنجکاو نباشید. به دنبال این باشید که امواج آینده را حساب نکنید. اما راضی باشید که به اندازه کافی نور دارید که قدم خود را بردارید و جای خود را پیدا کنید.

ای سبک نامرئی ، ما تو را ستایش می کنیم! برای بینایی فانی بسیار روشن است. ای نور بیشتر ، ما شما را برای کمتر ستایش می کنیم. چراغ شرقی ما در صبح ها لمس می کند ، نوری که در شب به درهای غربی ما می خورد ، گرگ و میش بر روی استخرهای راکد در Batflight ، نور ماه و نور ستاره ، جغد و نور پروانه ، درخشش درخشش بر روی یک چمن. ای سبک نامرئی ، ما تو را پرستش می کنیم!

ما از شما بخاطر چراغهایی که روشن کرده ایم ، نور محراب و پناهگاه تشکر می کنیم. چراغ های کوچک کسانی که در نیمه شب مراقبه می کنند و چراغ هایی که از طریق تابلوهای رنگی پنجره ها و نور منعکس شده از سنگ جلا ، چوب کاروان زرق و برق دار ، نقاشی رنگی. نگاه ما زیر دریایی است ، چشمان ما به سمت بالا نگاه می کنند و نوری را می بینند که از طریق آب نامشخص شکستگی می کند. ما نور را می بینیم اما می بینیم که از کجا می آید. ای سبک نامرئی ، ما تو را جلال می دهیم!

در ریتم زندگی زمینی خود از نور خسته می شویم. وقتی روز به پایان می رسد، وقتی نمایشنامه به پایان می رسد، خوشحالیم. و اکستازی درد بسیار است. ما بچه‌هایی هستیم که زود خسته می‌شوند: بچه‌هایی که شب‌ها بیدار هستند و با شلیک موشک به خواب می‌روند. و روز برای کار یا بازی طولانی است. از حواس‌پرتی یا تمرکز خسته می‌شویم، می‌خوابیم و خوشحالیم که می‌خوابیم، تحت کنترل ریتم خون و روز و شب و فصول. و ما باید شمع را خاموش کنیم، نور را خاموش کنیم و دوباره روشن کنیم. برای همیشه باید خاموش شود، برای همیشه شعله را روشن کنید. بنابراین ما تو را به خاطر نور کوچکمان که با سایه آغشته شده است سپاسگزاریم. از تو سپاسگزاریم که ما را به ساختن، یافتن، شکل گیری در انتهای انگشتان و پرتوهای چشمانمان سوق دادی. و هنگامی که برای نور نامرئی محراب بسازیم، می توانیم نورهای کوچکی را که بینایی بدن ما برای آنها ساخته شده است، بر آن قرار دهیم. و تو را شکر می کنیم که تاریکی ما را به یاد نور می اندازد. ای نور نامرئی، ما تو را به خاطر جلال بزرگت سپاس می گوییم!